Στα 15 χρόνια της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας έχω έρθει συχνά αντιμέτωπος με αυτή τη φράση! Τόσο από γονείς όσο και από συναδέλφους. Κάθε φορά το ίδιο συναίσθημα κάθε φορά η ίδια γροθιά στο στομάχι μου! Πως είναι δυνατόν να χαρακτηρίζεται ένα παιδί ως «κακό»; Πως μπορεί να μπαίνει μια ταμπέλα τόσο αβίαστα και τόσο αφιλτράριστα;

Το ίδιο επίσης αισθάνομαι όταν ένα παιδί ρωτάει με αγωνία ζωγραφισμένη στα μάτια του: «ήμουν καλό παιδί σήμερα;» Η απάντηση που πάντα δίνω, είναι πως «Ναι! Για εμένα πάντα είσαι καλό παιδί!»

Δεν υπάρχουν κακά παιδιά! 

Υπάρχουν άσχημες συμπεριφορές!
Μπορείτε να εξηγήσετε στο παιδί ότι αυτό που έκανε δεν ήταν όμορφο και να του πείτε το γιατί! 

Το παιδί ίσως να είναι κουρασμένο και να μην θέλει να προσπαθήσει!
Μπορείτε να πείτε στο παιδί ότι δεν προσπάθησες πολύ σήμερα και δεν τα καταφέραμε! Την επόμενη φορά είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρεις!

Μπορεί να έχει χαμηλή αυτοπεποίθηση.
Σκεφτείτε πόσο σκληρό είναι για ένα παιδί με χαμηλή αυτοπεποίθηση να περιμένει να μάθει εάν είναι «καλό» ή «κακό» παιδί!

Υπάρχουν και άλλοι λόγοι.
Ίσως να είναι απασχολημένο από κάτι που συνέβη στην καθημερινότητα του και να μην μπορεί να αποδώσει. Επίσης μπορεί να μην αισθάνεται ασφαλές σε ένα περιβάλλον και να λειτουργεί με αρνητικό τρόπο ώστε να τραβήξει την προσοχή. 

Δείξτε τους αγάπη και αποδοχή!

Τα παιδιά δεν έχουν αναπτύξει όλες τους τις νοητικές λειτουργίες ώστε να μπορούν κατανοήσουν τις ενέργειες τους και αντιλαμβάνονται τέτοιες έννοιες ως απειλές! Η απειλή που αισθάνονται είναι ότι οι γονείς τους δεν τα αποδέχονται και τα απορρίπτουν. Εμείς οι γονείς αλλά και οι θεραπευτές είμαστε ο καθρέπτης μέσα από τον οποίο αντιλαμβάνονται τα παιδιά τον κόσμο! Ας φροντίσουμε λοιπόν να εξηγούμε με όμορφο τρόπο, να μην βάζουμε ταμπέλες και ο καθρέπτης μας να αντανακλάει αγάπη, αποδοχή και κατανόηση!

Πυραλεμίδης Στέργιος

Λογοθεραπευτής NDT – NMES

Εξειδικευμένος θεραπευτής στη Νευροεξελικτική Αγωγή Bobath